Αντώνης Γρηγοριάδης | ΟΦΠΦ

Όσοι δεν είναι από τον Πειραιά και έχουν ακούσει την φράση “Κάποιο αλάνι απ' το λιμάνι”, μπορούν κάλλιστα να γνωρίσουν τον Αντώναρο, για να σχηματίσουν την σωστή εικόνα στο μυαλό τους.

21 Νοεμβρίου 2018 ο Εθνικός Πειραιώς γιόρτασε τα 95 χρόνια από την ίδρυση του. Ο Αντώνης είναι μια από τις πιο εμβληματικές, σύγχρονες φιγούρες της ομάδας. Πιο Εθνικός, δεν γίνεται. Πιο μάγκας, δεν γίνεται.

Στον Εθνικό ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, μερικές δεκαετίες πριν, φτάνοντας μέχρι τον προθάλαμο της Εθνικής Ομάδας. Μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο, με χαρακτήρα, όμως, ασυμβίβαστο. Στον Εθνικό μέχρι και τώρα. Αφού πρωτίστως διετέλεσε Γενικός Αρχηγός του Ποδοσφαιρικού τμήματος, μετέπειτα αναβίωσε, με επιμονή, ψυχή, πείσμα, μεράκι, πολύ δουλειά και με τεράστια επιτυχία τις Ακαδημίες της ομάδας της καρδιάς του. Σήμερα, έχει, πλέον, τον ρόλο του Διευθυντή Σχολής ποδοσφαίρου ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΦΠΦ Βοτσαλάκια. Σαν δεύτερος πατέρας πάνω από “τα παιδάκια του” - όπως τα αποκαλεί – τους διδάσκει πρώτα ήθος και μετά τις αρχές του ποδοσφαίρου.

Όταν δεν ξελαρυγγιάζεται (αντιλαλώντας στην σπηλιά του Παρασκευά) στα βοτσαλάκια, δίνοντας κατευθύνσεις ή σε κάποιο γήπεδο, μαζί με τις πινέζες για τον Εθνικό, θα είναι, είτε με την οικογένεια, είτε με φίλους, τραγουδώντας παλιά Ελληνικά και χορεύοντας ζεϊμπέκικο. Ζεϊμπέκικο – όπως το “Εγώ το πλουσιόπαιδο” - όχι από αυτά που πιάνουν χώρο στην πίστα, αλλά από αυτά που πιάνουν τόπο στην ψυχή! Αντρίκειο, λιμανίσιο…

Κολλητάρια της ζωής του, πολλοί φανατικοί Ολυμπιακοί (τον έχουμε για γούρι στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια), αλλά και Αεκτζίδες ή Παναθηναικοί. Άνθρωποι, όλοι τους, όμορφοι, που μπορεί να τους “χωρίζουν” τα οπαδικά, αλλά τους ενώνει ο Πειραιάς, το πώς αντιλαμβάνονται “τα παντελόνια” και μια αγνή φιλοσοφία ζωής όπως αποτυπώνεται στο “μια ζωή την έχουμε”…

👍🏻 Γεια σου ρε Αντώναρε!

π