Επέκταση Λιμένα Πειραιά.

Σε τροχιά πραγμάτωσης βρίσκεται, πλέον, το μεγάλο έργο της επέκτασης του λιμένα κρουαζιέρας στο Λιμάνι του Πειραιά. Μεγάλο, δε, και το ενδιαφέρον για το έργο αυτό, κατ’ αναλογία της σημασίας του, με απώτερο σκοπό να καταστήσει τον Πειραιά Διεθνές Κέντρο Κρουαζιέρας της Μεσογείου! Στις 22 Οκτωβρίου 2018 δημοπρατήθηκε εκ νέου η εργολαβία του.

Με την Κρουαζιέρα να αποτελεί, σήμερα, ισχυρά ανελισσόμενο τμήμα του αναπτυξιακού προσκηνίου του τουρισμού και με το Λιμάνι του Πειραιά να αποτελεί, ήδη, ένα από τα σπουδαιότερα διαμετακομιστικά κέντρα της Μεσογείου, παρουσιάζεται ως επιτακτική η ανάγκη κατασκευής νέων θέσεων ελλιμενισμού και συνοδευτικών εγκαταστάσεων, για υποδοχή και εξυπηρέτηση νέας γενιάς κρουαζιερόπλοιων. Σήμερα, ο Πειραιάς είναι σε θέση να εξυπηρετήσει μονάχα ένα κρουαζιερόπλοιο νέας γενιάς (Μήκος > 400μ, Βύθισμα > 11μ, Χωρητικότητα > 4.000 επιβατών).

Στόχος είναι η καθιέρωση του Λιμένα Πειραιά, ως Λιμάνι Νηολογίου (Home Port), σε αντιδιαστολή με τον παρόντα ρόλο του ως Λιμάνι Διέλευσης (Transit Port). Η μετατροπή αυτή φέρεται ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο, τόσο στο ίδιο το Λιμάνι, όσο και στην τοπική και εθνική οικονομία. Ενδεικτικά, στην Ελλάδα τα έσοδα από την Κρουαζιέρα, το 2017, ήταν 400 εκατομμύρια, τη στιγμή που στην Ιταλία, το ίδιο έτος, ήταν 4,3 δισεκατομμύρια! Η διαφορά έγκειται μεταξύ Home Port και Transit Port.

Το έργο των 170 εκατομμυρίων χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ 2014-2020 και, πιο συγκεκριμένα, από το ΠΕΠ Αττικής και αναμένεται να έχει παραδοθεί μέχρι το 2022. Χρηματοδότηση, έργα υποδομής, τουρισμός, είναι μια συνταγή που οδηγεί σε Ανάπτυξη, Εργασία και Έσοδα!

Απεναντίας, επίσημες έρευνες καταδεικνύουν πως η τουριστική βιομηχανία δεν παρουσιάζει ακάλυπτες ανάγκες στην Κρουαζιέρα, μιας και η πληθώρα των Ελληνικών νησιών δεν ευνοεί αυτό τον τύπο τουρισμού, αλλά συνοδεύεται και απο καθολική έλλειψη υποδομών εξυπηρέτησης κρουαζιερόπλοιων νέας γενιάς. Στο τραπέζι του διαλόγου, δε, εμπίπτει και το θέμα πως, έτι σε περίπτωση ανάγκης αναπτυξιακών λιμενικών υποδομών, απαιτείται μελέτη, ώστε να αποφευχθεί αλλοίωση ακτογραμμής και φυσικής ομορφιάς, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την Πειραϊκή Ακτή.

Προς ενίσχυση της άρνησης της πραγμάτωσης του έργου αυτού τάσσονται και η κυκλοφοριακή συμφόρηση – μιας και το ήδη υπερφορτωμένο οδικό δίκτυο της πόλης δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυνατότητες βελτίωσης - , η επιβάρυνση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης – λόγω της συνεχούς λειτουργίας μηχανών κρουαζιερόπλοιων, εξαιτίας απουσίας υποδομής ηλεκτροδότησης αυτών εκ του λιμένα - , η υποτίμηση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και η καταστροφή του φυσικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος του Πειραιά. Ας μην ξεχνάμε και τις επιπτώσεις επ’ αυτών, των φορτηγών τροφοδοσίας και των λεωφορείων μεταφοράς των τουριστών.

Στην Ελλάδα του 2018, όπου οι επενδύσεις και η ανάπτυξη αποτελούν μονόδρομο στον αγώνα της να ορθοποδήσει, η όποια κριτική υπό πρίσμα σκοπιμοτήτων και άνευ μελέτης και ισόρροπης έρευνας είναι απευκταία. Εξίσου απευκταία είναι η θετική αντιμετώπιση όποιας επένδυσης, a priori και άνευ των προαναφερθέντων προ-παρακαταθηκών. Η Πολιτεία υποχρεούται να έχει υπευθυνότητα, οργάνωση και να παραχωρήσει ουσιαστικό ρόλο στην αυτοδιοίκηση. Οφείλει στους πολίτες της να αποφασίζει με γνώμονα, μεν, την πρόσκληση ανάπτυξης και εσόδων, ασχέτου αποστάσεως της εκάστοτε περιοχής από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, φέρνοντας, δε, σε ισορροπία το κοινό καλό, με τα επιχειρηματικά και διακρατικά συμφέροντα, που σε περίοδο κρίσης αποτελούν, ενίοτε, θηλιά στο λαιμό της. Πολλοί, επίσης, έχουν περιέλθει στο να θεωρούν την λέξη «επένδυση» αφορμή ετεροπροσδιορισμού της ύπαρξής τους και τάσσονται τυφλά απέναντί της, εξαιτίας μιας, αφενός, ισοπεδωτικής ιδεοληψίας και, αφετέρου, κακής λειτουργίας, ενημέρωσης και οργανωτικής προετοιμασίας. Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνοι που υποδέχονται εγκάρδια οποιοδήποτε έργο φέρει το όνομα «επένδυση», ως βήμα ανάπτυξης στην ανάγκη για ανάκαμψη, οικονομική και κοινωνική, ανεξαρτήτως επιπτώσεων και άνευ έρευνας. Η πολιτεία, έτσι, βρίσκει επιπόλαια πάτημα, ώστε να λειτουργεί, είτε από άγνοια, είτε κατά συμφέρον τρίτων, αδιάφορη προς τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική και, κατ’ επέκταση, εθνική οικονομία και ασφάλεια. Η αυτοδιοίκηση έρχεται σε δεύτερη μοίρα, χωρίς την θεσμική αρμοδιότητα να μπορεί να επιλέξει τις επενδύσεις που εξυπηρετούν την τοπική ανάπτυξη, σε αρμονία με την ευζωία του Πολίτη, εγκλωβισμένη, ουσιαστικά, σε αποφάσεις τρίτων, μη ικανή να αντιδράσει όταν θέλει και με ένα βολικό πασπαρτού μη ανάληψης ευθυνών, όποτε αυτό βολεύει.

Επιβάλλεται να αδιαφορούμε λιγότερο. Επιβάλλεται να συμμετέχουμε περισσότερο. Επιβάλλεται να κατανοούμε καλύτερα. Τώρα. Όσο έχουμε λόγο στο όνειρο και την ελπίδα, το όραμα και τον αγώνα. Τώρα. Πριν περιέλθει η τύχη μας, άκριτα, στα χέρια άλλων, είτε γιατι αυτοκαταστραφήκαμε λόγω φόβου απέναντι στην εξέλιξη, είτε γιατί, στο όνομα της εξέλιξης, θυσιάσαμε τον άνθρωπο.

Ναι στις Επενδύσεις.. #ΌχιΣεΌποια Επένδυση! #ΠρώταΟΆνθρωπος

π